(photo λιγων ημερων, μ ε το κινητο)
o ανεμος φυσηξε δυνατα
επιασε την ανοιξη απ το λαιμο
τα πεταλα απο τ ανθη της μυγδαλιας (που ελεγα στο προ-προηγουμενο post) εφυγαν για αλλες αγκαλιες
νεα θα φυτρωσουν, οπως μεσα μας νεες ανασες
και το man is the baby του antony στις νεες ανασες μεσα
ομορφο δε λεω το tamplate που βρηκα μετα απο πολυ κοπο, αλλα καθολου λειτουργικο
αν κανεις εχει καμια προταση για tamplate (και ομορφο και λειτουργικο) θα χαρω να την ακουσω
Days with rain and questions
Αλλα η ανοιξη ερχεται πια στο κλαδι μιας ανθισμενης αμυγδαλιας,
ερχεται σταθερα και οι ερωτησεις δεν είναι τιποτα άλλο παρα παγιδες
Γι αυτό ας ανασανουμε και λιγη γυρη
Μελι να γινει το μεσα μας
Ας πουμε δε πειραζει που καναμε και δυο λαθη στη ζωη,
που αγαπησαμε και δυο σκαρτους ανθρωπους, που ειπαμε και δυο ψεμματα παραπανω, που κριναμε δυο ανθρωπους αυστηρα...
δε πειραζει γιατι όλα αυτά ΕΜΕΙΣ τελικα τα πληρωσαμε
(και ισως τα πληρωνουμε ακομα…)
Τωρα που οι φιλοι απο αθηνα τηλεφωνουν και μου λενε πως γλυκαινουν οι νυχτες εκει
σκεφτομαι τα μερη μου και τις νυχτες στο μπαλκονι που καθονται απαλα στο στηθος, που εκπνεω όλες τις ερωτησεις των βροχων που περασαν και που ανοιγω κι άλλο το λευκο πουκαμισο
δεν υπαρχουν άλλα Days with rain and questions
αλλα εγω υπαρχω ακομα
Used to waking up alone
....
Tried to see the world through your eyes
But it didn’t make the change
And when I tried to make it in your world
I just couldn’t find my place
....
So how do you want me to treat you
I can’t even save myself
(photo taken today afternoon)
Think I'm Up For You And I
Minor Majority
Μεσα σε μια ζαλη πηχτων ονειρων χτυπουσε το τηλεφωνο… σηκωθηκα ζεστος και ηταν η μανα μου…
τα βασικα…
εισαι καλα παιδι μου?...
με τα χρονια εχουμε απομεινει στις βασικες ερωτησεις, αν και κατω από κάθε λεξη και τονο μιας φρασης κυλανε όλα τα ανομολόγητα…
μεσα στη κουβεντα καταλαβαινω πως είναι 25η μαρτιου σημερα…
χαμπαρι δε πηρα…
στο χωριο γινεται κατι τρυφερο τετοια μερα στη πλατεια: τα μικρα παιδακια λενε ποιηματακια (θα προτιμουσα σπουδαιων ποιητων, αλλα ποιος με ρωτα?) τα οποια δεν εχουν και πολύ σημασια τελικα, γιατι κανεις από τους κυκλους των ενηλικων δεν τ ακουει προσεχτικα (ουτε τα ιδια τα παιδια ακουνε τι λενε) και μενει μια εικονα ενός συννεφου που ανοιγει για λιγο και λιγες αχτιδες κανουν τις φωτογραφιες να μοιαζουν καρτποσταλ και ολοι μεσα τους να χαμογελουν με την αθωοτητα που τα παιδια ξεχνανε τα λογια τους, που ντρεπονται, που αλλα είναι θαραλλεα, που αλλα τα σπρωχνουν…
Και όλα αυτά εχουν μια προσωποποιηση γιατι εκει ολοι γνωριζομαστε μεταξυ μας και ολοι μας ξερουμε το σκηνικο του καθενος…
Οι αθωοι ανθρωποι δε στηνουν παραστασεις
Αυτή την τρυφεροτητα δε τη συναντησα στις πολεις, εκει που σιχαινομαι το πατρις – θρησκεια - οικογενεια, εκει που τα παιδια κανουν παρελασεις (για ποιον? για να αποδειξουν τι? Πως ειμαστε ενδοξο ενθος? Σκατα), που ο κοσμος θαυμαζει τα τανκς και τη βαρια μποτα των φανταρων?
Η μονη ωραια 25η μαρτιου που θυμαμαι στη πολη είναι μια που εχουμε ξεμεινει με τον Κωστα Μ. εκει που ξεκινανε οι παρελασεις γιατι πουθενα αλλου δε βρισκαμε ενδιαφερον και γιατι εκει μπορουσαμε να παρατηρουμε τα προσωπα που ετοιμαζονται να βγουνε στη σκηνη του θεατρου: και αμα χασω το βημα μου?... κοιτα ποσο κοντη είναι η φουστα αυτηνης-ντροπης τετοια μερα…τι κανω εδώ? να κανουμε ενα τσιγαρο στα γρηγορα...
Εκει λοιπον σ αυτό τη λελαπα, σε μια ακρη εβαλαν στη σειρα καμια εικοσαρια τετραχρονα προσκοπακια , τους κατεβασαν τα κοντα παντελονακια και επρεπε όλα να κανουν το πιπι τους για να μη το ζητησουν αργοτερα κατα τη διαρκεια της παρελασης (ντροπη θα ηταν για τα περηφανα νιατα μας να κατουριουνται) και ειχαν πολύ πλακα που ζοριζονταν και τα εβλεπαν όλα σα παιχνιδι… (χεστηκαμε εμεις για τη παρελαση σας, εμεις να παιξουμε ηρθαμε...)
(Ας μη κρυβομαστε πισω από το δαχτυλο μας, αν η 25η μαρτιου επεφτε καθημερινη πολλοι θα πεταγαν τη σκουφια τους… σημερα που επεσε σαββατο πολλοι θα γκρινιαξαν… και αυτό νομιζω σημαινει πολλα για την αξια του πραγματος)
Μετα με το Κωστα Μ. πηγαμε σπιτι του ν ακουσουμε κατι κασσετες που του εστελνε ενας ξαδερφος του από το λονδινο. Του εγραφε ραδιοφωνικες εκπομπες με rave κομματακια.
Μιλαμε τωρα για αρχες του 90΄, και βαζαμε αυτές τις κασσετες μετα τα εμβατηρια που ειχαμε ακουσει και μεναμε σιωπηλοι… στους τοιχους οι cure, οι smiths και οι rage against the machine επισης σιωπηλοι… απορουσαμε μ αυτό που ακουγαμε… εγω να λεω μεσα μου: μπα… μια σαχλαμαρα ειναι… μια τρελα είναι η ηλεκτρονικη σκηνη…δε θα κρατησει πολύ… ο Κωστας Μ. να λεει: καλα γαμανε αυτά ε? πολύ τα γουσταρω.. Και γω να συνεχιζω μεσα μου να λεω: καλα και παλαμακια να σου στελνανε εσενα από λονδινο θα σου αρεσαν…
Μετα ηρθαν οι στερεο νοβα, το 01, το κυμα των ανθρωπων που αρχισα να ψαχνω και να διαβαζω παρα τους ολους περιορισμους που ειχα στη προσβαση των πραγματων. Αληθεια το λεω: κατά μεγαλες περιοδους τρεφομουν με (ζωντανο) γιαουρτι, για να κανω οικονομια και να μπορω να αγοραζω μια ταπεινη σανιδα και να σκαω στα κυματα των ανθρωπων που με γοητευαν…
Σημερα ξυπνησα με μια λυπη για τη ζωη μου, που κοντευω τα 30 και δεν εχω κανει κατι αξιολογο όπως οι ανθρωποι που αγαπησα, που δεν εχω μαλλον κατι νέο μεσα μου να πω…που εχω μπει στη δινη της ζωης, που ολο παλευω για τα βασικα, που τωρα ειμαι στη φαση σπιτι – δουλεια…που το μαγικο χερι δεν ερχεται, όπως δεν ερχονται οι ιπποτες στα ονειρα των ρομαντικων κοριτσιων (αν υπαρχουν ρομαντικα κοριτσια και αν υπαρχουν ιπποτες)
Θελω να κανω κατι καλο, αλλα ο καθενας είναι ο,τι κανει ή ο,τι μπορει τελικα, και αυτό με πληγωνει πολύ
(οπως μας πληγωνει και αυτος ο ξεφτιλα εορτασμος σημερα)
http://perso.wanadoo.fr/enkore/blogger.html
thank you :)
http://greek-lolita.blogspot.com/2006/03/wild-life.html
ο greekgaylolita να μου επιτρεψει να το αφιερωσω σε καποιον φιλο μου που δυσκολευεται αυτες τις μερες απο εναν ερωτα και κοιμαται με ενα ηφαιστειο στο μαξιλαρι
no poor people, λεπτομερεια απο φωτο του Χαρη σε επεξεργασια δικη μου, 2006
Διαβαζοντας αυτό http://mhulotsnothingdays.blogspot.com/2006/03/blog-post_22.html το κειμενο του m.hulot
Θυμηθηκα μια μικρη ιστορια ενός παιδιου , του Δ, απ το χωριο μου…
…με τα λιγα και τα πολλα καταφεραν μερικοι συγχωριανοι μου να το βοηθησουν μετα το γυμνασιο, να το βαλουν σε μια σχολη στην Αθηνα, που δεν ξερω τι σχολες είναι αυτές, αλλα πρεπει να μεινει κανεις μεσα, εσωκλειστος τη πρωτη χρονια τουλαχιστον και αποφοιτα στο τελος μετα από δυο χρονια με το χαρτι του μηχανικου αυτοκινητων ή αλλων παρομοιων επαγγελματων.
Αυτό το παιδακι εκτος του χαμηλου βιοτικου επιπεδου και ισως του πνευματικου σ ένα βαθμο (αν ξεραμε τι εστι εξυπναδα) ειχε προβλημα με τα δοντια του. Μεγαλο προβλημα επειδη οδοντοβουρτσα δεν ηξερε τι είναι (και δε φταιει αυτό σ αυτο).
Ένα απογευμα τηλεφωνει κλαιγοντας σ έναν από τους αθηναιους- συγχωριανους μου που τον ειχαν υπο την προστασια τους και του ειπε πως πονουσε φριχτα και πως απ τη σχολη πηρε αδεια να παει σε οδοντιατρο. Δωσανε λοιπον ραντεβου να πανε καπου μαζι.
Αφησε τη δουλεια του αυτος ο αθηναιος συγχωριανος μου και πηγε στο ραντεβου.
Μα αδικα περιμενε… η ωρα περνουσε και ο Δ αφαντος. Τηλεφωνησε στη σχολη και του ’παν: είναι ωρα που εφυγε…
Ξεσηκωθηκαν τοτε ολοι οι αθηναιοι συγχωριανοι μου και αρχισαν να τον ψαχνουν σε ολοκληρη Αθηνα!
Και τον βρηκαν στην ομονοια ... Τον βρηκαν πεσμενο κατω, σε κατι σκαλια και ολοι περνουσαν από πανω του και κανεις δε φιλοτιμηθηκε για 6 ωρες να ρωτησει τι εχει αυτό το παιδι και είναι πεσμενο εκει…
Το αποστημα που ειχε επεκταθηκε επικινδυνα και προκαλεσε καποια μορφη μηνιγγιτιδας-εγκεφαλιτιδας… εχασε το προσανατολισμο του και ειχε παραισθησεις… περιπλανηθηκε στα τρενα και στο τελος εξαντληθηκε, λιποθυμησε… επεσε σε κωμα
Ολοι νομιζαν πως ναι κανα πρεζονι…
Περασε μηνες στο νοσοκομειο για να συνερθει… κινδυνεψε η ζωη του ειπαν, εγιναν πολλοι ερανοι στο χωριο…
(πριν κατι μερες που εβρεχε, με το κινητο)
Lamb στο winamp, remixes... δυνατα
Σακη ελα παρε με με τη μηχανη, να παμε να βρουμε το Χαρη... η Μαρια λεει θα ρθει μετα... οι αλλοι θα ερθουν ακομα πιο μετα...
πατα το λιγο (και ας φοβαμαι)
...It's time to get involved in local and global events. Change needs to happen now... λεει το daily horoscope που λαμβανω στο mail μου, δε ξερω αν ο Λεφακης τα λεει καλυτερα στην ελλαδα αλλα αρχιζω να καταλαβαινω τι εννοει ο ποιητης αφου αλλωστε σημερα ακομα και το Ι-ΤΖΙΓΚ μου ειπε για απελευθερωση...
Κατ' αρχας αυτο σημαινει πως πρεπει να σβηστουν μερικα πραγματα, να αδειασουν τα χερια για να ξαναγεμισουν, (αν ειναι γεματα τιποτα νεο δε μπορει να κρατηθει)
Σημαινει πως αυτος ο καποιος που ακολουθει τα βηματα μου (ξερει ποιος) εδω και καιρο πρεπει να παιξει αλλου... (δε λεω... ελευθερια εχουμε... δημοκρατια εχουμε... αλλα εμεις οι δυο ειχαμε, εχουμε και θα εχουμε παντα διαφορετικες αρχες- οσο και αν μιλας για νεες αρχες και νεες εκδοχες)
Τελος σημαινει πως φτανει ο καιρος ν' αποτραβηχτουν τα λογια λιγο στην υγρη αμμο, να αφησω παλι πατημασιες και ιστοριες και ερθει το αλλο κυμα τα παρει
λιγη λιακαδα στο twickenham περσι τετοια μερα
(phoshop 2004)
η Κ. γυριζει κουρασμενη απ τη δουλεια, ανεβαινει βασανιστικα αργα τις σκαλες γιατι το διαολεμενο ασανσερ είναι για πολλοστη φορα χαλασμενο και γιατι ειχε για πολλοστη φορα μια δυσκολη μερα στη δουλεια.
Στον τεταρτο οροφο που φτανει τελικα, βγαζει τα κλειδια, ανοιγει τη πορτα, πεταει το παλτο στο καναπε και τα παπουτσια στο διαδρομο, βλεπει το φως στο δωματιο της Α. να καει και λεει ας παω να πω μια καλησπερα και να ρωτησω αν θελει να παραγγειλουμε καμια πιτσα.
Χτυπα στη συρόμενη πορτα και δεν υπαρχει καμια απαντηση. Ξαναχτυπα. «Α. εισαι καλα?...»
Ανοιγει τη πορτα και βρισκει τη Α. νεκρη τυλιγμενη με το καλωδιο του ποντικιου στο λαιμο (γαμωτο γιατι κανεις δε μιλησε σ αυτη τη κοπελα πως υπαρχουν και ασυρματα ποντικια?), έχοντας γυρω της διασπαρτα υπνωτικα χαπια, ξυραφια, πιστολια, σκαμνακια, τριχιες και οθονες να εχουν αυτό το blog.
Το CSI καλειται και μετα από λεπτομερη ηλιθια ερευνα ολων τω στοιχειων (DNA τριχων, αποτσιγαρων, αποτυπωματων….) βρισκει πως ο ενοχος ειναι αυτό το blog και έμμεσα εγω μ αυτά που γραφω και που εριξα τη Α. σε χρονια μανιοκαταθλιψη και τελικα την οδηγησα στην αυτοκτονια με αυτό το φρικτο τροπο…
(αρα δεν είναι αυτοκτονια)
(αρα στειλτε τσιγαρα και πορτοκαλια στη φυλακη που θα μαι)
(φωτο λιγες μερες πριν, ο χαρης)
αγαπαμε το αγνωστο γιατι δεν αξιζει να περναμε μεσα απ τη ζωη νομιζοντας πως τα ξερουμε ολα
(το αγαπαμε κι ας το φοβομαστε τοσο)
(σκουρια, 2004 )
Το 1995 (νομιζω) ηταν η πρωτη φορα που εδωσα πανελληνιες. Για μια ολοκληρη χρονια και κατι πηγαινα φροντιστηριο εκθεσης σ ένα θειο μου φιλολογο (τσαμπα εννοειται-που να βρεθουν τα λεφτα?) που ολοι ελεγαν στο σχολειο ποσο καλος καθηγητης ηταν. Και ηταν. Ημουν πανω στη φουρια μου, πανω που εβρισκα το δικο μου τροπο να εκφραζομαι και ο θειος μου με σταματησε (δεν τον κατηγορω, αυτή ηταν η δουλεια του: να μου μιλα για τον παπανουτσο 3 ωρες την εβομαδα).
Ένα πραγμα θα πω: σ εκεινες τις πανελληνιες εγραψα 12,5.
Την επομενη χρονια πηγα καλυτερα: πηρα 13,5 (βελτιωθηκα)
Και μ αυτό το βαθμο περασα σε μια απο τις σχολες που ηθελα και ανεβηκα στη θεσσαλονικη. Κατά το τελος της χρονιας, ειπα: ας παω να κανω κανα μαθημα εκθεσης και μετα ας δωσω για τη πλακα τελευταια φορα πανελληνιες.
Με τα λιγα και τα πολλα βρεθηκα να κανω μαθημα στον Οδυσσεα, καπου στη Καρολου Ντηλ (πανω απ τη γαζια- δε ξερω αν υπαρχει ακομα).
Ο οδυσσεας ηταν ενας τυπος με ωραια τρελα και θετικοτητα. Θυμαμαι πως ειχε γυαλια σε διαφορετικα χρωματα- αναλογα τη διαθεση του και πως το φροντιστηριο το ειχε διαμορφωσει περισσοτερο σα gallery (με τους πινακες του) παρα σα φροντιστηριο. Τωρα που το σκεφτομαι υπηρχε και μια Μαρια, φιλη του Οδυσσεα, επισης πολύ ενδιαφέρων ατομο.
Ο οδυσσεας εδειξε συμπαθεια για το τροπο που εγραφα και με αφηνε ελευθερο και παντα ηθελε τη γνωμη μου μεσα στο μαθημα (και φυσικα εφερνα τη καταστροφη γιατι απ αλλου ξεκιναγε η κουβεντα και αλλου κατεληγε τελικα)
Νομιζω μισουσε τον παπανουτσο οσο και γω.
Και οι αλλοι συμμαθητές μου- παιδακια του λυκειου ακομα (ολοι τους διεπρεψαν αργοτερα) νομιζω επισης, με μισουσαν που τους κατεστρεφα τα ιδεωδη παπανουτσου
…
σημερα σκεφτομουν πως το blog μου είναι σα να μοιραζω τη τραπουλα σε αγνωστους συμπαιχτες και γινεται ένα ωραιο παιχιδι τοσο καιρο, αν και καποιους τους γνωρισα και το παιχνιδι εγινε ακομα πιο ενδιαφερον.
Εχω αξιολογησει τη σημαντικοτητα της γραφης μου, δεν είναι για να κοβουμε και φλεβες (αν και δε το αποκλειω με τα στενοχωρα πραγματα που γραφω) (ισως χωρις τις εικονες μου κανεις να μην εβρισκε κατι σ αυτό το blog- όπως σε τοσα αλλα), ωστοσο αυτή η γραφη εκανε μερικους ανθρωπους να σκυψουν πανω μου και να μου μιλησουν
ειμαι ευγνώμον για το ωραιο παιχνιδι παιδια (και ας το παιρνω λιγο πιο σοβαρα απ ότι πρεπει)
(φωτο 2004, στη σκοπια)
Θυμαμαι σταθερα μια εποχη τον ασταθη χτυπο της καρδιας μου όταν ειχα χορτασει απ τις εκπληξεις σου.
Ηταν μια Παρασκευή βραδυ που εκαιγες τα σεντονια σου μεσα στο σωματιο.
Σε παρατηρουσα- όπως συνηθως εκανα: παρατηρουσα
Οι αλλοι γυρω ηταν κομματια και ελεγαν τις ιδιες ιστοριες (ως συνηθως).
Το κακο το συνηθιζει κανεις … το καλο ομως?....
Καπνιζαμε σταθερα και πιναμε με ασταθεια.
Το κεφαλι ηταν ένα ερειπωμενο μελισσι. Μελισσες οι σκεψεις που εφευγαν...
Δεν υπηρχε τιποτα
Σημερα πια, εξω, αφηνω τα φυλλα του κισσου να τρεμουν στη βροχη (εξακολουθω να παρατηρω εξαλλου)
Λεω I love you όπως λεω I leave you
Λεω Kiss me όπως λεω Kill me
φτανει παντα καποια στιγμη που λεμε "φτανει" σε μερικα πραγματα
(αφιερωμενο στο ξαδερφο γιωργο)
(στη φωτο ενας αλλος γιωργος, 2004, καπου στη λευκωσια)
(η αγαπημενη μου φωτο στο χωριο, ιουλιος του 2004)
Σημερα ο φιλος Πετρος μου πε: βαλε μια κοκκινη κλωστη σημερα…
Πανε χρονια που δε το χω κανει (και δε καηκα το καλοκαιρι όπως λενε για οποιον δεν το φορα, μια χαρα επεζησα), αλλα σημερα που το πε ο Πετρος ανοιξα ένα μικρο κουτακι με ραφτικα για εργενηδες, εστριψα μια ασπρη και μια κοκκινη κλωστη και μετα ζοριστικα να δεσω αυτό το βραχιολακι μονος μου. Με τα δοντια το εδεσα τελικα.
Τετοια εποχη εκανε παντα πολύ κρυο στο χωριο και γω ανυπομονουσα να φυγουν αυτοι οι μηνες και να μεγαλωσω, και τωρα που μεγαλωσα ανυπομονω να γινω παιδι και να να χτυπησω τη πορτα του γειτονα: μου το δενετε?
02/01/2005 - 03/01/2005
03/01/2005 - 04/01/2005
04/01/2005 - 05/01/2005
05/01/2005 - 06/01/2005
06/01/2005 - 07/01/2005
07/01/2005 - 08/01/2005
08/01/2005 - 09/01/2005
09/01/2005 - 10/01/2005
10/01/2005 - 11/01/2005
11/01/2005 - 12/01/2005
12/01/2005 - 01/01/2006
01/01/2006 - 02/01/2006
02/01/2006 - 03/01/2006
03/01/2006 - 04/01/2006
04/01/2006 - 05/01/2006
05/01/2006 - 06/01/2006
06/01/2006 - 07/01/2006
07/01/2006 - 08/01/2006
08/01/2006 - 09/01/2006
09/01/2006 - 10/01/2006