(φωτο 2004, στη σκοπια)

Θυμαμαι σταθερα μια εποχη τον ασταθη χτυπο της καρδιας μου όταν ειχα χορτασει απ τις εκπληξεις σου.
Ηταν μια Παρασκευή βραδυ που εκαιγες τα σεντονια σου μεσα στο σωματιο.
Σε παρατηρουσα- όπως συνηθως εκανα: παρατηρουσα
Οι αλλοι γυρω ηταν κομματια και ελεγαν τις ιδιες ιστοριες (ως συνηθως).
Το κακο το συνηθιζει κανεις … το καλο ομως?....
Καπνιζαμε σταθερα και πιναμε με ασταθεια.
Το κεφαλι ηταν ένα ερειπωμενο μελισσι. Μελισσες οι σκεψεις που εφευγαν...

Δεν υπηρχε τιποτα

Σημερα πια, εξω, αφηνω τα φυλλα του κισσου να τρεμουν στη βροχη (εξακολουθω να παρατηρω εξαλλου)

Λεω I love you όπως λεω I leave you
Λεω Kiss me όπως λεω Kill me