(photos by Charis in NY)

(background: για χατηρι σου-ΦΥΤΟΥΣΗ ΖΩΗ







Συνηθως βιαζομαστε,
κοιταμε τα ρολογια…
μετραμε τα λεπτα…
ηρθε η ωρα για τη πτηση μου?…
θα ερθει μια αγαπη?…
τι ωρα αρχιζει το ονειρο…?

Νομιζω είναι πιο σημαντικη παντα η αναμονη
Σου διαλυει την υπομονη … και τα νευρα
γιατι αντε πες πως μπηκες στο αεροπλανο- τι καταλαβες?
οι διακοπες αρχιζουν και τελειωνουν στο πι και φι…
πες πως ηρθε η αγαπη-
θα φυγει όπως ηρθε…
πες … πως γεμισαμε ματαιοδοξια…

Στην αναμονη φοραμε τη πανοπλια μας, κοιταμε μεσα μας και ονειρευομαστε που θα παμε, τι θα θελουμε, τι θα θελαμε
Συγκροτουμαστε
Επαναπροσδιοριζομαστε
Προετομαζομαστε

Θυμαμαι στο στρατο πως μετραγα τις μερες για τις αδειες ή κάθε ποτε κοιταζα το ρολοι στη σταση του λεωφορειου όταν ημουν ερωτευμενος… πως ετρεχα στη καμαρα θεσσαλονικης να δω τους φιλους μου… πως βιαζομουν να δω τη μανα μου… πως ετρεμα τη παραμονη κάθε μαθηματος στην εξεταστικη…


Αυτά λεγαμε χθες με το συναδελφο μου που εφυγε για διακοπες και γω τωρα αναμενω να γυρισει για να φυγω και εγω καποτε ,αν και νομιζω δε βιαζομαι και τοσο πια
:)