Και σου ’πα……… ζουμε σ ενα νεκρο χρονο, μια στιγμη αδρανειας οταν ανοιγουν τα ποτιστικα συντριβανια στα παρκα και αναπνεουμε (ισως βαρια) (ισως χωρις σκοπο).
Και σου ’πα……… ειμαι κουρασμενος από τις προζες και τις αλλοιωσεις των ανθρωπων, θελω μπουνιες να δωσω, αλλα ειμαι τοσο κουρασμενος που οι μπουνιες μου ειναι χαδια, που με ριχνουν κατω.
1,2,3,4…νοκ αουτ