Όπως περπαταμε στο δρομο και πιανουμε με τη ακρη του ματιου μας μερικους ανθρωπους, ετσι συνανταμε και καποιους αλλους μεσα στη ζωη μας και περναμε ξυστα από διπλα τους,
η ακρη μας ισα που ενωνεται με την ακρη τους.
Δε ξερουμε τιποτα γι αυτους.
Ξερουμε μονο την αρχη και το τελος, τιποτα ενδιαμεσο.
Η γεννηση και ο θανατος είναι οι μονες εμπειριες τους που γνωριζουμε,
ειτε γιατι μπαινουμε από νωρις σε ρολους (η ματαιοδοξια της ανωτεροτητας),
ειτε γιατι μας απορροφουν ένα σωρο προσωπικα προβληματα και όχι ο ανθρωπος- ο συνανθρωπος,
ειτε τελος γιατι ειμαστε φτιαγμενοι να εφευρισκουμε για όλα δικαιολογιες…
κυλαμε