Συνηθως ζουμε αναπολωντας,
Όχι άλλο, φτανει
Θελω να ζω χωρις ν αναπολω.
Με βαλιτσες στα χερια και έναν οριζοντα στο μυαλο, κατεβηκα σε φιλους και φυγαμε για ταξιδια μ ένα μπαλονι ο καθενας στο χερι. Τρεξαμε, λιωσαμε παπουτσια, ειδαμε τα ονειρα αλλων ανθρωπων- καθως ηρθαν απλως με τον ανεμο στα ποδια μας, διαγραφηκαμε για λιγο από τη παγκοσμια ιστορια, γκρινιαξαμε, γελασαμε, βγαλαμε κι εμεις μικρα φυλλαρακια όπως όλα τα δεντρα της ανοιξης, αγγιξαμε λιγη ομορφια.
Και όταν ζεις δεν αναπολεις.


Τι ζητανε τοσοι ανθρωποι σε μια ταρατσα? Πως πιανουν τον ουρανο?

Οι φιλοι μου τα πουλια και οι χελωνες εμειναν χωρις σπιτια, τα τρεμαμενα χερια και οι προσευχες εφυγαν στο σκοταδι με τα βιαστικα σ αγαπω. Τα χειλη ενωθηκαν με την υγρασια της νυχτας, τ αστερια ’πεσαν στο δερμα κι εσβησαν σα τσιγαρα, οι κλειδαριες εσπασαν και γω μπηκα παλι σ ένα αδειο δωματιο που αρχιζει να γινεται σπιτι μου, λεει πως είναι σπιτι μου, μου λεει πως ειναι εκεινη η χαραγμενη με το σουγια καρδια στο κορμο του δεντρου (αραγε του δινει ζωη?), μου λεει: ειμαι η σιωπη σου


Πως είναι να βλεπεις τον κοσμο από μια κλειδαροτρυπα? Από ένα παραθυρο?

Πραγματα που δε τρωγονται αλλα θα ηθελα να φαω
- το αφρολουτρο κανελα-βανιλια του κορρε
- κατι σπορους από ομορφα φυτα (για να φυτρωσουν μεσα μου)
- τα χαρτακια με τα ομορφα λογια που γραφτηκαν για να μη πραγματοποιηθουν ποτε
- την αορατη ασημοσκονη ολων των αστεριων που πεφτουν και σβηνουν στο πουθενα
- κατι αληθειες που οσο μεγαλωνουν στερεοποιούνται και δε καταπινονται με τιποτα
- το χρονο, για να γινει το εσωτερικο ρολοι ένα μπαχαλο (μπας και κερδισω εξτρα μερες)
- ένα συννεφο (τι γευση να χει?)
- τα φιλια σου
- το περιτυλιγμα της σοκολατας ιον (γαλακτος και αμυγδαλου)
- όλα εκεινα τα δακρυα που χαθηκαν στα αλμυρα νερα
- έναν καθρεφτη
- το κακο λυκο πριν φαει τα αθώα κατσικακια


Ξυπνησα με μια αισθηση μετανοησης και εξω βρεχει, σα να μαρτυρησε καποιος

Είναι απιστευτο ποσο οι ανθρωποι που συναντάμε μοιαζουν σ ένα χαμογελο, μια ματια, μια κινηση, ένα νευμα. Ποσα διαφορετικα γονιδια ν αντεξει αυτό το συμπαν, ποσες εκφρασεις τους να καταγραψει η βιολογια? Ποσες αραγε πιθανοτητες μας δινουν τα μαθηματικα να συναντησουμε το ιδιο νευμα από διαφορετικους ανθρωπους με διαφορετικα ερεθισματα και εκφρασεις?


οι photos ολες ειναι απο το ταξιδι στο παρισι και αυτο το post στηθηκε ακουγοντας το καταπληκτικο VERZWEIFELT GLUCKICH του Μ.Δελτα

αγαπη στελνω