Ο μικρος γιος του ισπανου συναδελφου μου λατρευει την ιδια στιγμη και με την ιδια ενταση τον spiderman, τη bumpy, την Αλικη στη χωρα των θαυματων και τον lion king (είναι υγειες αυτό, αραγες?) ( να ανησυχουμε?).
Σημερα κυκλοφορουσε με τη μπλουζα του spiderman, ηταν ο spiderman, ειχε κι ένα πλαστικο πριονι και εκοβε και καλα τα ποδια του τραπεζιου. «Spiderman» του ’πα «come to play with me in the livingroom…» «I cannot now, I am working…» μου πε πολύ σοβαρα και εσκασα στα γελια
Αυριο μπορει να θελει να ναι ο πινοκιο ή ο Τζεπετο, μπορει και όλα, διαλεγει ρολους, μπαινει μεσα τους και τους διαλυει στην κυριολεξια

Μετα ειδα εμενα: τον τελευταιο καιρο βλεπω μανιωδως τα επεισόδια του CSI (η μεγαλη πώρωση) (αμερικανια οσο δε παιρνει) και μετα βαζω και ακουω τον mahmoud ahmed, έναν τραγουδιστη από την Αιθιοπία (νομιζω) που μου γνωρισε ο Τ. και που αν και δεν ειμαι φανατικος με τα ethnic αυτος ο τυπος μ εχει διαλυσει

Τα μπερδευω και γω όλα τελικα, αλλα νομιζω κραταω το ρολο μου ιδιο

Παρακαλω καποιος να παρει το σφουγγαρι και ν αρχισει να με σβηνει