Ο χρονος ειναι κλεισμενος μεσα σε μια μικρη δερματινη βαλιτσουλα πεταμενη μεσα στις καρδιες μας
Μετα απο καθε ανασα την ανοιγουμε, τον βγαζουμε απο μεσα
Τον απλωνουμε, τον σιδερωνουμε, τον καιμε, τον γεμιζουμε τρυπες
Και τον μπαλωνουμε (ισως)
Το 2005 ηταν απο τις λιγες χρονιες που καποια πραγματα σωθηκαν
Ειδα ποσο ακεραιος ανθρωπος εχω γινει και γινομαι
Εκανα μεγαλα βηματα (και ας μπηκα στη λασπη ως τα γονατα)
Ηρθα κοντα σε παλιους φιλους
Ηρθαν κοντα μου νεοι φιλοι
Γεμισε αγαπη η καρδια, εμπνευση τα ματια,
παμε μπροστα, αλλα ξερουμε που παμε

υποσχομαι το 2006 να σωσω περισσοτερες ανασες


αυτο το χρονο το blog θα αλλαξει υφος και μορφη (εχω μια ιδεα που γυριζει στο κεφαλιμου καιρο τωρα- θα δουμε)