(φωτο που εβγαλα στη Θεσσαλονικη 2004, λιγο πειραγμενη στο photoshop)

Η μελαγχολια ειναι μια αρυθμια της εποχης
Μια ματιερα να βλεπεις το κοσμο
Το δικο σου κοσμο, το μοναδικο
Ειναι μια στιγμη που σε διχαζει, αν ολα πανε καλα ή τιποτα δε παει καλα
Θες να βρισκεις ποιηματα στις τσεπες σου, ψαχνεις μα δε βρισκεις τιποτα
Βρισκεις ενα σπιτι χωρις θεμελια πιο γερο απο εσενα
Παιζεις τα δαχτυλα σου μεσα στα γαντια για να ζεσταθουν
Περπατας γρηγορα και πισω αφηνεις χαμογελα να πεφτουν οπως τα φυλλα απ τα δεντρα
Φτανεις στο τερμα και εισαι ενα προσωπο διχως στομα
Φτανεις και εχεις καταλαβει πως πηρες πολυ σοβαρα τη ζωη ψαχνοντας την ευτυχια, αλλα την ιδια στιγμη κανοντας αυτη την επιλογη επιλεγεις να μη τη ζησεις ποτε, αφου η ευτυχια ειναι στη διαδρομη και οχι στο τερμα