(ακρυλικα σε μια καρτα, 2000)

Ειναι δυο αγγελοι
Ενας δασκαλος και ενας μαθητης αγγελος

Περιφερονται ολη μερα
Κουρασμενοι, οταν εχει πια βραδιαζει χτυπανε τη πορτα ενος πλουσιου και ζητανε να μεινουν εκει τη νυχτα
Πραγματι τους βαζουν να κοιμηθουν στο πλυσταριο, σ ενα αχουρι
Το πρωι ο ιδιοκτητης τους δινει ενα ξερο κομματι ψωμι και τους ζητα να ξεπληρωσουν τη διαμονη τους με το να χτισουν μια τρυπα που ειχε γινει στο ταβανι
Ο μαθητης αγγελος ειναι μες στα νευρα
- δε φτανει που μας εχουν φερθει τοσο ασχημα πρεπει και να το ξεπληρωσουμε με τοση δουλεια? Αυτο δεν ειναι αδικο δασκαλε…?
ο δασκαλος του ειπε «μη παραπονιεσαι, τα φαινομενα απατουν…»

Την επομενη νυχτα παλι ξεμενουν σε μια ακρη του δρομου
Φτανουν στο σπιτικο ενος φτωχου και χτυπανε τη πορτα…
Τους υποδεχεται με μια οικογενεια οσο καλυτερα μπορουσε
Εφαγαν ενα ζεστο πιατο φαγητο και κοιμηθηκαν στο κρεβατι του νοικοκυρη
Το πρωι μολις σηκωθηκαν βρηκαν την οικογενεια να κλαιει
Ειχαν βρει νεκρη τη μοναδικη αγελαδα που ειχαν, που εδινε γαλα στα παιδια
Ο μαθητης αγγελος παλι θυμωσε
-αυτοι οι ανθρωποι μας φερθηκαν με το καλυτερο τροπο και μεις δε μπορεσαμε να κανουμε κατι για να αποτρεψουμε το κακο που τους βρηκε?. Αυτο δεν ειναι αδικο δασκαλε…?
ο δασκαλος του ειπε παλι «μη παραπονιεσαι, τα φαινομενα απατουν…»

τι ειχε γινει?
στη πρωτη ιστορια πανω απο τη τρυπα που κλεινουν υπαρχει ενας θυσαυρος που ο ιδιοκτητης ποτε δε θε βρει…
στη δευτερη, το βραδυ πηγε ο χαρος να παρει τη γυναικα του φτωχου και ο αγγελος του πε: μη παρεις τη γυναικα, παρε τη γελαδα…