photoshop 2004

στη νεοτητα μου συνηθιζα να τριγυρνω σ ενα σημειο της απεραντης γης στο οποιο δε μπορουσα να αγαπησω το τιποτα,
αγαπουσα τη μοναξια μιας αγριας λιμνης περικυκλωμενης απο μαυρους βραχους
και ψηλα δεντρα σα πυργους
μολις η νυχτα εριχνε το πεπλο της πανω σ αυτο το κομματι γης και πανω σε ολα
και ο αερας με χτυπουσε με τη γαληνια μελωδια του
στο ορφανο μου πνευμα ξυπνουσε ο τρομος της μοναχικης λιμνης
ωστοσο ο τρομος δεν ηταν τρομος, αλλα μια τρεμαμενη ηδονη και ενα συναισθημα αμολυντο
ενα σκιρτημα ενος σκοτεινιασμενου μυαλου
ο θανατος ηταν το δηλητηριωδες κυμα μεσα στη χαραδρα αυτου που ψαχνει θαλπωρη για το σκοτεινιασμενο του μυαλο
στη αγριεμενη σκεψη του ακομα και η εδεμ γινεται μια θολη λιμνη

μα μολις η νυχτα εριχνε το πεπλο της πανω σ αυτο το κομματι γης και πανω σε ολα
και ο αερας με χτυπουσε με τη γαληνια μελωδια του
στο ορφανο μου πνευμα ξυπνουσε ο τρομος

μονος, μονος, μοναχικος

(The Lake / Edgar Allen Poe, antony and the johnsons, εψαξα να το βρω μεταφρασμενο αλλα δε μπορεσα και με θρασσος το αγγιξα)