days with rain and questions
ìåñåò ìå âñï÷ç êáé åñùôçóåéò
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 28, 2005
return to innocence

photomanipulation 2001

Το πρωι μετα τη βροχη στο δρομο ειδα γυμνοσαλιαγκες.
Θυμηθηκα πως οταν ημουν παιδι ειχα ρωτησει τη μανα μου:
- Μαμα... γιατι αυτα τα σαλιγκαρια δεν εχουν σπιτακι σα τα αλλα σαλιγκαρια?
- ...Αυτα ψαχνουν να βρουν ενα αδειο για να μπουν μεσα
Μαλλον βαριοταν να μου απαντησει φαινεται- θα την ειχα πρηξει στις ερωτησεις οπως παντα
- Δηλαδη μαμα οταν μεγαλωνουν αυτο κανουν? Ψαχνουν να βρουν μεγαλυτερο σπιτακι?
Αυτο πιστευα μεχρι το πανεπιστημιο. Εκει εμαθα πως ειναι αλλο πραγμα οι γυμνοσαλιαγκες και αλλο τα σαλιγκαρια. Τα σαλιγκαρια επισης ειναι ερμαφροδιτα και αποφασιζουν το φυλο τους ανα περισταση (αλανια τα σαλιγκαρια). Οσο μεγαλωνουν προσθετουν μια νεα στρωση στο ανοιγμα του κελυφους τους και ετσι με το καιρο μεγελωνει κι αυτο.
Γενικα τωρα που το σκεφτομαι θα ελεγα πως η μανα μου μας μεγαλωσε με πολλα ψεμματακια
Μια αλλη φορα που την ειχα δει να αλλαζει πουκαμισο δεν εβλεπα τον αφαλο της
Κλασσικα: -μαμα... τα κοριτσια δεν εχουν αφαλο?
- οχι............
μετα απο χρονια εμαθα πως επειδη η μανα μου εφερε στο κοσμο το αδερφο μου μετα απο μια δυσκολη καισαρικη, εχει μια τομη απο τη μια ακρη στην αλλη και γι αυτο φορα παντα εσωρουχα που καλυπτουν ως ψηλα.

αχ ρε μανα

αργησα(με) να χασω(ουμε) την αθωωτητα μου(μας), μα οταν την εχασα(με) την εχασα(με) για τα καλα