(δικια μου)

Ανεβαινω τ ασπρισμενα σκαλοπατια της βεραντας και μυριζω τους βασιλικους και τα γαρυφαλλα που χει η μανα μου στις γλαστρες. Το φεγγαρι ειναι ψηλα στον αποψινο θολο ουρανο. Ακουω τις τηλεορασεις και τις συζητησεις στις βεραντες των γειτονων μου. Ενα σκυλι στο περα μαχαλα δινει το ρυθμο
Οι μερες στην ελλαδα περασαν με ματια αλλοτε να λαμπουν και αλλοτε να κλαινε, αλλοτε τα δικα μου ματια, αλλοτε των ανθρωπων που αγαπω.
Βαζω ρηματα, επιθετα και ουσιαστικα ετσι οπως ξεπεταγονται απο τη καρδια μου οπου φυτρωσαν σαν αγρια χλοη:
αεροδρομιο βενιζελος, η πορτοκαλι σου μπλουζα, τα δαχτυλα σου, βολτες σε εξαρχεια, γκαζι, carate και royksopp απο ενα παιδακι, τα κρανη σαν εργα τεχνης πανω απο τις εισοδους, να με κρατας, να με κοιτας, ξημερωσε (το καταλαβες?), νικαια, ελληνικος καφες με τον αδερφο μου, κυριακατικες εφημεριδες, μκρη μου αθηνα εισαι η πολη που μου μοιαζεις (ΚΒ)

στη μικρη μου πολη με μια μελανια στο στηθος (πανω δεξια), ντινα, πετρος, κυρα ρηνα, γιαννης, κλειω, τακης, σουλα και μπεμπης, η ειρηνη στην εφημερεια του νοσοκομειου, ο καλος φιλος λουπης να με βομβαρδιζει με μουσικη, να ρουφαω τη ζεστη απο παντου (παραλλαγη του τραγουδιου: τοση ζεστη που πινω μεσα μου αμα τη ταξιδεψω θα βγαλω και αυτο το χειμωνα και θα γυρισω ολη τη γη), καφεδες και κουβεντες, κουτουκακια,