days with rain and questions
ìåñåò ìå âñï÷ç êáé åñùôçóåéò
Δευτέρα, Μαΐου 30, 2005
Molis eida to training day gia to opoio o Samuel Jackson pire to oskar.
Sokaristika- enas kompos irthe kai stahike sto laimo mou- thimosa akoma kai gia ton eauto mou pou kathomai kai ampelofilosofo, eno I zoi einai ekei ekso KAI einai skliri.
Poios ta gamaei ta piimata? Kai tous sinaisthimatismous? xortasame apo theories kai psemmata (pou eno kata bathos ta kseroume siopoume, giati mas boleuei)
ta filla loipon tha pesoun opos kai na xei- I agapes tha fthinoun- oi anthropoid tha ksexnane- tha bouliazoume sto potami mas kai tha sapizoume- me ola ta fagosima tou psigeiou mas kai ta ikea epipla mas, kai I zoi tha proxora kai meis tha maste eutuxismenoi
Otan elaba to ena kai monadiko sxolio sto proigoumeno mou post (feggari) apo kapoion pou sto blog tou grafei eksipnades, gia gamisia kai axalinoto sex (pou einai o empeirikos na gelasei mazi sou) - pali eixa thimosei: autos pou to egrapse me eftise -kai isos na xei dikio- isos telika opos kai na ntithei kaneis otan ftanoume sti sarka- ftanoume sto kreas- giati ginetai olo auto to paixnidi tis zois? Gia gamisia de ginetai? Kathe mera alloi mas gamane kai meis meta –oso kai na paleuoume gia to antitheto- auto kanoume se allous- opou mas pairnei- akoma kai s autous pou leme s agapo
tsimpoukia gemise i zoi

Gamiesai nikita

A ksexasa kai si gamiesai gkouskouni- ama exeis arxidia ela na mou ta peis katamoutra-edo mesa einai eukolo na kanei kaneis magkies (an kai fantazomai tha ton exeis miso xiliosto- sa kati gnostous mou pou olo gamane fanastikes gkomenes- H fouskotes koukles)-
s euxaristo pantos- isoun katatopistikos
4 Comments:
Blogger Rainman said...
Γειά σου Νικήτα,

μάλλον σε κακή στιγμή σε βρίσκω, με νεύρα, απόλυτα δικαιολογημένα, μπορώ να πω.

Πριν από λίγο "έπεσα" πάνω στο blog σου και μου αρέσει πολύ όπως επίσης και η δουλειά σου στο deviantart. Διαβάζοντάς σε, βρίσκω να έχω πολλά κοινά μαζί σου και είναι ωραίο όταν συμβαίνει αυτό.
:-)

Blogger boyblue said...
keep yr' chin up!

Νικήτα, χαλάρωσε.
Η ζωή γαμιέται ενίοτε, και συχνά μας γαμεί κι εμάς.
Όμως, δεν είναι όλα γύρω μας μόνο άσπρο ή μαύρο... υπάρχει πάντα κι η ενδιάμεση ζώνη.
Σκέψου να είχες ένα μικρό παιδί κοντά σου. Δε νομίζω πως θα θελες να του δείξεις αυτό ακριβώς το πρόσωπο της ζωής. Όχι για να το κλείσεις στη γυάλα και να το προστατέψεις. Είναι ανέφικτο και ανεδαφικό να προστατεύεις ένα παιδί εσαεί κι αν δεν το αφήσεις να δει, να μάθει και να πάθει, είναι σα να μην το αφήνεις να μεγαλώσει και να ξεδιπλώσει τα φτερά του.
Όμως είμαι σχεδόν σίγουρη πως δε θα θελες να του δείξεις μόνο αυτή την όψη της ζωής, πως θα έβρισκες κι άλλες, πιο "φωτεινές" της εκφάνσεις να του αφηγηθείς, να του εξιστορήσεις.
Και γι αυτές τις λίγες έστω, μετρημένες στα δάχτυλα έστω, φάσεις της ζωής, γι αυτές και μόνο αξίζει τον κόπο. Άλλωστε, αν ζούσαμε σ' έναν "τέλειο" κόσμο, πως θα ξέραμε πως είναι τέλειος; Πως θα τον συγκρίναμε αν δεν είχαμε και το αντίθετό του;
Τίποτα δεν υφίσταται χωρίς την αντίθετη του έννοια... Φως, σκοτάδι,μέρα νύχτα, ζεστό κρύο, δάκρυ γέλιο...
Τα παιδιά ίσως το ξέρουν καλύτερα αυτό...
Απ' την άλλη είναι εξίμιση το πρωί και διόλου απίθανο να λεω ασυναρτησίες, αλλά ...c' est la vie...
Να σαι καλά

Blogger dgalanis said...
βρε συ δεν είναι ανάγκη να χαλιέσαι ... μ αρέσει η τέχνη σου ... σκέφτηκα να στο πω ...