Αποδρομες
Αποδρασεις
Διαδρομες
Μεσα στο κοσμο
Μεσα στους καθρεφτες
Μεσα σε μια σκηνη ψηλα σ ενα βραχο, κατω απο ενα πευκο να βλεπουμε μεσα απο το διχτακι που σταματα τα ζωιφια τη θαλασσα να θεριευει και να αφριζει. Επειτα να πιανει βροχη και μεις να γελαμε και να ανατριχιαζουμε.
Το απογευμα η κυρια της διπλανης σκηνης (ειχαμε κανει λαθος και μπηκαμε σ ενα καμπινγκ για οικογενειες - ηταν αργα και μειναμε για μια μερα–αν και ειχαμε στο μυαλο μας παρτακια στην αμμουδια- τρομαρα μας) μας ακουσε που παραγγελναμε σουβλακια και μας παρακαλεσε να της παραγγειλουμε και εκεινης – μια γρια τσατσα με το σκυλακι της ηταν που απο το στομα της ακουσαμε τις πιο ευφανταστες βρισιες οποτε μιλουσε στο κινητο της.
Το βραδυ κατεβηκαμε στο μπαρ του καπι-καμπινγκ και παιζαμε ταβλι.
Ηθελα να τα σπασω ολα μεσα μου
Αργα ηρθαν και τα παιδια με τα σουβλακια (νομιζω τα σουβλακια μας ενδιεφεραν πιο πολυ απο τα ιδια τα παιδια)

Σημερα μιλησαμε ενω ημουν σουπερ-μαρκετ και ενιωθα παλι οπως ενιωθα και τοτε – τα οποιοδηποτε σουβλακια στο οποιοδηποτε καπι-καμπινγκ να μας ενδιαφερουν πιο πολυ απο οτιδηποτε αλλο.

Ετσι ειμαι εγω. Κατα στιγμες δεν καταλαβαινω τι μου γινεται.

Γυρισα σπιτι μαλλον μελαγχολικος, νιωθω πως εχω γινει βαρος στα παιδια εδω στο Λονδινο. Ηρθα αρχικα για λιγες μερες μεχρι να στεριωσω στη δουλεια, αλλα η δουλεια εχει κολλησει στη γραφειοκρατεια και περιμενω και με περιμενουν, μα τα οικονομικα μου δε μου επιτρεπουν να κανω το επομενο βημα. (Γιατι να γεννηθω φτωχος?) Τα παιδια ωστοσο ειναι πολυ καλα και δε μου λενε τιποτα, αλλα εγω νιωθω σκατα.

Αποψε ειδα στον υπνο μου ενα φιδι να κατασπαραζεται απο ενα αλλο μεγαλυτερο