days with rain and questions
ìåñåò ìå âñï÷ç êáé åñùôçóåéò
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 16, 2005
Επι της ουσιας δεν υπαρχει τιποτα
Εχεις το οπλο αλλα δεν εχεις το στοχο
Ισως παλι να εχεις το στοχο, αλλα δεν εχεις το στοχαστρο
Πώς να σημαδεψεις τη ζωη?
Όλα είναι σαπια μηλα
Λεμε σ αγαπω
Μα ο καθενας δειχνει χιλιαδες διαφορετικες αγαπες και δινει και άλλες τοσες χιλιαδες
Αλλα η αγαπη είναι ΜΙΑ
Ο Νιτσε μιλα γιατι οι ανθρωποι δε φτανουν στην Ενωση
Γιατι δε σηκωνονται κυματα στα ποτηρια του κρασιου όταν ειμαστε με αυτους που αγαπαμε
Γιατι τα πραγματα δεν ερχονται ευκολα
Γιατι δε στεκονται αυτά που ψιθυρίζουμε τις νυχτες
Γιατι δε μπορουμε να βοηθησουμε οσους μας βοηθανε
Γιατι κάθε μερα συνειδοτοποιουμε τη μετριοτητα μας απεναντι στα πραγματα και κυριως απεναντι στη γνωση, αφου η μικρη μας ζωη, μας απασχολει περισσοτερο από κάθε τι
Γιατι δεν ειμαστε καθαριοι
Που φτανουμε λοιπον? Στο μηδενισμο? Στην ελλειψη πιστης?
Στο πρωτο ισως ναι
Στο δευτερο σιγουρα ναι
Ο πονος ετσι κοιταζεται στο καθρεφτη και βλεπει τον εαυτο του με τη μορφη της ζηλιας
Μια πετρα χρειαζεται να σπασουμε το καθρεφτη
και όχι αλλα ομορφα ρουχα να ντυσουμε τον κάθε πονο μας