(photomanipulation 2003, http://www.deviantart.com/view/3673724/)

Το σκοταδι ριχνει το πεπλο του και γω ανοιγω τα πεπλα της καρδιας μου

Απλωνω ένα χερι προς τον ωμο σου

Κοιτα με στα ματια και θα δεις την ιστορια μου ως τωρα,
μη τρομαξεις όπως παλια
καποια πραγματα αλλαξαν (ευτυχως ή δυστυχως)

Ανοιξε τα ρουθουνια σου να μπει η μυρωδια του σκληρου δαγκωμενου μηλου
Ασε να τρεξει ο χυμος του στο σαγονι σου
Ασε να σε πληγωνει στα ουλα

Κάθε πρωι στο σπιτι των ονειρων φτιαχνουμε καφε σε μεγαλες κουπες (αλλα να μη θελησεις βιταμ- δεν ειμαστε διαφημιση εμεις)
Παμε μια βολτα στα φρεσκοκομμενα γρασιδια
Καιγομαστε σα polaroid στο ηλιο


Αυτοεκτιμηση,
Αυτοπεποιθηση,
Αγαπη

(photomanipulation 2003)

η ζωη δεν ειναι απλη και στη ζωη τιποτα δεν ειναι απλο

η ζωη ειναι τοσο πολυπλοκη οσο εμεις θελουμε να ειναι

(το φωτακι στο αυτοκινητο του jose)

πουδρα πεταλουδας στα δαχτυλα,
φιλια καλα φυλαγμενα στα κοκκινα κουτια,
nick cave που σε βαζει στις σπηλιες της ψυχης του,
βιβλια ψυχολογιας γεματα μολυβιες,
σταθμοι των τρενων που αλλαζουν θεση στο χαρτη, γιατι δεν αντεχουν τα τοσα μυστικα και τους τοσους ανθρωπους,
το ρυακι στην ακρη του πεζοδρομιου…ολων των πεζοδρομιων

… όλα θα συνθεσουν τα αποψινα ονειρα

ετεροφωτα ονειρα μεσα σε νεα δωματια

(photoshop, σημερα)

κινητο+photoshop

Χθες ελεγα στο Γιωργο που χαζευε στο google-earth πως το μερος αυτό που ηρθα με διαλεξε και δε το διαλεξα,
Σα να χα απεναντι μου έναν μεγαλο χάρτη κι εκλεισα τα ματια και το δαχτυλο ειπε: αυτό θα είναι το μερος σου.
Ετσι κι εγινε
Και ηρθα.
Μου πε: ειθε να κανεις με την αφη και τα ματια κλειστα, μεγαλα ομορφα ταξιδια σε χαρτες, τοπια κι αναγλυφα ποικιλα: φυσικα, εμψυχα, νοητα

Και γω τωρα λεω να βαλω απεναντι μου έναν καθρεφτη, αντι του χαρτη

Μια άλλη φορα μια καρδια που αγαπαω

Joseph Beuys, I like America and America likes me, 1974

Ολη μερα σα να εσερνα τη σκια μου
Αδικος
Σιωπηλος
Αρχισα να βαζω τα πραγματα σε πακετα και βαλιτσες
λιγη ταξη
πολλη αταξια
Καποιος άλλος θα ρθει να μεινει σ αυτό το σπιτι και γω αλλου θα παω
Νιωθω σαν εκεινο το κογιοτ του Joseph Beuys
Ηρθα σ αυτό το μερος πριν ενα χρονο
Λιγα πηγαν καλα
Πολλα πηγαν στραβα
Και τωρα που φευγω στενοχωριεμαι ενω δε θα πρεπε

Πανε χρονια που ξυπνησα σχεδον χαραματα στο σπιτι στο χωριο, ανησυχος, σαν απο κακο ονειρο... πεταχτηκα απο το κρεβατι, ντυθηκα και ειπα να το συμμαζεψω λιγο.
Οπως κανω να μαζεψω το παπλωμα βλεπω ενα καφε πραγματακι να τρεχει στα τσαλακωμενα σεντονια, εκει που ηταν τα ποδια μου... Ηταν ενας σκορπιος (ενα οχι και τοσο μικρο καφε πραγματακι τελικα...).

Η μανα μου την προηγουμενη μερα ειχε απλωσει ολα τα παπλωματα στο πρωινο ηλιο και φαινεται ξεχασε να τιναξει το δικο μου και ο σκορπιος που ηταν μαλλον κατω απ το μπαλκονι πιαστηκε πανω του.

Μια ολοκληρη νυχτα με ακουμπουσε μα δε με δαγκωσε

Λενε πως ο σκορπιος εχει επηρεασει (ασχημα) ολα τα ζωδια αυτο το καιρο, αλλα σ εμενα που κοιμηθηκα μαζι του και δεν επαθα τιποτα, τι κακο μπορει να μου κανει?

αλλο ενα...
λαδι και ακρυλικα σε καμβα
ενας τονος photoshop

ακρυλικα και λαδια
ενας τονος photoshop
χθεσινο