Ο αυγουστος περασε σα συννεφο, με χιλιαδες σχηματα το λεπτο (δεν τον προλαβαινα)
Ξεκινησε μουδιασμενος Πηρε φορα στην ανηφορα Εδωσε μια αγκαλια Πηρε φιλια Προσγειωθηκε ανωμαλα Και κει που ενιωθε πως ολα βαινουν τα ιδια, ολα αλλαξαν Μα ολα
Ενα χαμογελο σε ολους τωρα που φτιαχνω τις βαλιτσες μου να κατεβω ελλαδα
(στη φωτο ο φιλος αλεξης το περσινο καλοκαιρι στη παραλια της Λαρνακας)
Ο χρονος φευγει και φεγγει στις σταγονες που ηρθαν αποψε να μου θυμισουν κατι νυχτες που επαιρνα το λεωφορειο για να ερθω να σε βρω και αντι γι αυτο σ εχανα και χανομουν ολο και πιο πολυ Κρυωνα Υπηρχα δεν υπηρχα Αν μπορουσα να σε κρατησω σε εκεινο το δωματιο, στις κιτρινες κουβερτες θα μουν ευτυχισμενος Δεν ημουν Περπατουσα γρηγορα Εξαντληθηκα Αντληθηκα Αρνηθηκα